… Chociaż nigdy nie został profesorem akademickim, prowadził setki wykładów na najbardziej liczących się uniwersytetach. Jednocześnie głosił wiele rekolekcji. Był też autorem ponad 500 wysoko cenionych publikacji teologicznych ("Teologia misterium paschalnego", "Burzenie bastionów", "Chrześcijanin i lęk", "Cordula", "Czy Jezus nas zna? Czy my znamy Jezusa?" i inne), tłumaczem ok. 100 książek, redaktorem i wydawcą dzieł Adrienne von Speyr. Był doktorem honoris causa szkół teologicznych w Edynburgu, Fryburgu, Münster oraz Amerykańskiego Uniwersytetu Katolickiego w Waszyngtonie. Otrzymał Nagrodę Pawła VI i Nagrodę Mozarta, którego muzykę cenił sobie niezwykle wysoko. Miłość do muzyki otworzyła mu dostęp do specyficznego sposobu mówienia o Bogu, a później rozwijał swoją teologię, posługując się kategoriami muzycznymi.
W uznaniu wybitnych zasług dla Kościoła papież Jan Paweł II postanowił nadać mu godność kardynała, co zapowiedział 29 maja 1988 r. Hans Urs von Balthasar nie dożył uroczystej ceremonii przyjęcia insygniów kardynalskich na konsystorzu 28 czerwca, zmarł dwa dni wcześniej. Został pochowany na cmentarzu Hofkirche w Lucernie. Miał zostać kardynałem-diakonem rzymskiego kościoła San Nicola in Carcere.
"Mogę zaświadczyć, że jego życie było prawdziwym poszukiwaniem prawdy, którą pojmował jako poszukiwanie prawdziwego Życia" - pisał o nim papież Benedykt XVI. Nawiązując do osobistej przyjaźni z Balthasarem przypomniał oddanie, z jakim pochylał się on nad tajemnicą Wcielenia. "Szukał śladów Bożej obecności i Jego prawdy wszędzie: w filozofii, literaturze, religiach. Zawsze usiłował przełamywać granice, które trzymają umysł we własnej niewoli po to, aby otwierać go na wymiar nieskończoności" - napisał Benedykt XVI w 2005 r.
W marcu br. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny.